Logo chóru

Drugi odcinek prezentowanej historii skoczowskiego chóru mieszanego zatrzymanej obiektywem, przypada na trudny okres czasów wojennych, kiedy to chór w latach 1939-1946 został zmuszony do przerwania swojej służby śpiewaczej. Dopiero po zakończeniu działań wojennych w 1946 roku reaktywowano sekcję chórową Koła Młodzieży Ewangelickiej w skoczowskiej parafii. Oprócz służby śpiewu w parafii i udziału w corocznych zjazdach chórów, skoczowscy chórzyści aktywnie uczestniczyli w różnych prowadzonych  akcjach zbiórek 

funduszy np. na odbudowę spalonego kościoła w Drogomyślu, na elektryfikację kościoła w Skoczowie, na Fundusz Odbudowy Warszawy czy na paczki dla biednych dzieci. Odżyły również tradycje urządzania w Skoczowie ewangelickich balów, wieczorków tanecznych, przedstawień scenicznych, dożynek, zawodów sportowych.  Pierwszym powojennym dyrygentem chóru był Paweł Sztwiertnia, który z wielkim zaangażowaniem i oddaniem pełnił tą funkcję w latach 1946 – 1966. W 1949 roku oddział Związku Polskiej Młodzieży Ewangelickiej w Skoczowie, w  którym działała sekcja chóralna został rozwiązany.  Mimo zawirowań politycznych,  sekcja chórowa przyjęła samodzielną działalność. W trudnych powojennych czasach chórzyści z zaangażowaniem uczestniczyli w próbach i w  życiu parafii oraz nadal aktywnie działali w środowisku na rzecz integracji i wzajemnego wspierania oraz wspomagania. Członkowie chóru mieszanego wywodzili się nie tylko ze Skoczowa, ale również  z okolicznych wiosek; z Dębowca,  Simoradza, Pierśćca czy Kowal. W 1954 na krótki okres zawiązał się również oktet męski, który prowadził dyrygent  chóru mieszanego Paweł Sztwiertnia.   c.d.n.

WalOr.   foto; Archiwum chóru+  zbiory prywatne.

[Show as slideshow]